Skip to main content

ΤΡΩΑΔΕΣ του Ευριπίδη

ΚΡΑΤΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ ΒΟΡΕΙΟΥ ΕΛΛΑΔΟΣ
  • Παρασκευή 14 Ιουλίου
    Αρχαίο Θέατρο Κουρίου
  • Σάββατο 15 Ιουλίου
    Αρχαίο Θέατρο Κουρίου
  • Έναρξη παραστάσεων:
    21:00
    Προσέλευση στο θέατρο πριν από τις 20:00

Την ευριπίδεια τραγωδία Τρωάδες παρουσιάζει το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος (ΚΘΒΕ), σε μετάφραση Θόδωρου Στεφανόπουλου, σκηνοθεσία Χρήστου Σουγάρη και μουσική Στέφανου Κορκολή, με ένα εκλεκτό επιτελείο πρωταγωνιστών και τη Ρούλα Πατεράκη στον ρόλο της Εκάβης.

Σε αναμονή της αναχώρησής τους για την Ελλάδα, οι αιχμάλωτες γυναίκες της Τροίας θρηνούν για την άλωση της πόλης. Μαζί τους η Εκάβη, που περιμένει την ανακοίνωση για τη δική της μοίρα αλλά έρχεται αντιμέτωπη με απανωτές συμφορές: η Πολυξένη σκοτώνεται στον τάφο του Αχιλλέα και η Ανδρομάχη μαθαίνει την απόφαση των Αχαιών να θανατώσουν τον μικρό της γιο, Αστυάνακτα. Την ίδια ώρα, η Κασσάνδρα προμηνύει τις καταστροφές που θα βρουν τους Έλληνες στον δρόμο της επιστροφής.

Ο Ευριπίδης επιχειρεί να προειδοποιήσει για τις συνέπειες της ασυδοσίας των νικητών και να υπενθυμίσει τη σημασία του να παραμένει κανείς άνθρωπος, μακριά από την ψευδαίσθηση παντοδυναμίας που προκαλούν οι εφήμερες νίκες. Στις Τρωάδες, ο ποιητής αναδεικνύει την ανθρώπινη διάσταση του εχθρού και, εστιάζοντας στο μεγαλείο των γυναικών της Τροίας, προβάλλει τη δύναμη εκείνη που κάνει τον άνθρωπο να επιμένει ακόμη και μετά την καταστροφή.

Ο σκηνοθέτης Χρήστος Σουγάρης, βραβευμένος από την Ένωση Ελλήνων Θεατρικών Κριτικών με το βραβείο «Νέου θεατρικού δημιουργού» για το 2018, υπεύθυνος καλλιτεχνικού προγραμματισμού του ΚΘΒΕ, παρουσιάζει μια ανατρεπτική ανάγνωση του αριστουργηματικού έργου του Ευριπίδη.

  • ΜΕ ΑΓΓΛΙΚΟΥΣ ΥΠΕΡΤΙΤΛΟΥΣ

  • Η ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΑΛΛΗΛΗ ΓΙΑ ΑΤΟΜΑ ΑΝΩ ΤΩΝ 16 ΕΤΩΝ

  • ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 110 ΛΕΠΤΑ
  • Μετάφραση:

    Θόδωρος Στεφανόπουλος

  • Δραματουργική επεξεργασία/Σκηνοθεσία:

    Χρήστος Σουγάρης

  • Μουσική σύνθεση:

    Στέφανος Κορκολής

  • Σκηνικά/Κοστούμια:

    Ελένη Μανωλοπούλου

  • Κίνηση:

    Ερμής Μαλκότσης

  • Σχεδιασμός φωτισμών:

    Αλέκος Αναστασίου

  • Μουσική διδασκαλία:

    Παναγιώτης Μπάρλας

  • Βοηθός σκηνοθέτη:

    Χριστόφορος Μαριάδης

  • Βοηθός σκηνογράφου/ενδυματολόγου:

    Δανάη Πανά

  • Οργάνωση παραγωγής:

    Marleen Verschuuren

Διανομή:
  • Εκάβη:
    Ρούλα Πατεράκη
  • Μενέλαος:
    Αλέξανδρος Μπουρδούμης
  • Κασσάνδρα:
    Μαρία Διακοπαναγιώτου
  • Ανδρομάχη:
    Μαρίζα Τσάρη
  • Ταλθύβιος:
    Δημήτρης Πιατάς
  • Ποσειδώνας:
    Αντώνης Καφετζόπουλος
  • Αθηνά:

    Μελίνα Αποστολίδου, Λουκία Βασιλείου, Μομώ Βλάχου, Γιώτα Χαρά, Ηλέκτρα Γωνιάδου, Χριστίνα Μπακαστάθη, Κλειώ-Δανάη Οθωναίου, Πολυξένη Σπυροπούλου, Βιργινία Ταμπαροπούλου, Θεοφανώ Τζαλαβρά, Μάρα Τσικάρα

  • Ελένη:
    Λουκία Βασιλείου, Κλειώ-Δανάη Οθωναίου
  • Χορός (με αλφαβητική σειρά):

    Μαριάννα Αβραμάκη
    Μελίνα Αποστολίδου
    Λουκία Βασιλείου
    Μομώ Βλάχου
    Χαρά Γιώτα
    Ηλέκτρα Γωνιάδου
    Ζωή Ευθυμίου
    Ηλέκτρα Καρτάνου
    Εύη Κουταλιανού
    Λωξάνδρα Λούκας
    Ελένη Μισχοπούλου
    Χριστίνα Μπακαστάθη
    Χρυσή Μπαχτσεβάνη
    Κλειώ Δανάη Οθωναίου
    Πολυξένη Σπυροπούλου
    Βιργινία Ταμπαροπούλου
    Θεοφανώ Τζαλαβρά
    Φωτεινή Τιμοθέου
    Μάρα Τσικάρα

  • ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΣΚΗΝΟΘΕΤΗ

    Η σχέση μου με τη ευριπίδεια αυτή τραγωδία, ξεκινάει από την εποχή που ήμουν ακόμη σπουδαστής στη δραματική σχολή του ΚΘΒΕ. 

    Οι Τρωάδες αποτέλεσαν την πτυχιακή εργασία του έτους μας και υπήρξαν -μαζί με τον Αίαντα του Βασίλη Παπαβασιλείου, την Ηλέκτρα του Αντουάν Βιτέζ και τις Βάκχες του Ματίας Λάνκοφ- η αφετηρία μιας έντονης και διαρκούς, μέχρι και σήμερα, μελέτης και αγάπης για το θεατρικό αυτό είδος, καθώς και τους τρόπους της σκηνικής ερμηνείας του.

    Ανήκω επίσης, στην κατηγορία αυτή των θεατών που απολαμβάνει το να επισκέπτεται ανοιχτά και όχι μόνο, θέατρα και να παρακολουθεί απόπειρες σκηνικής ανάγνωσης των αριστουργημάτων των τριών μεγάλων ποιητών. 

    Απολαμβάνω δε, ακόμη περισσότερο τη διαφορετικότητα -όταν αυτή υφίσταται- στην αισθητική αφήγησης των καλλιτεχνών. Και αυτό, διότι πολλοί από εμάς κάνουμε το λάθος να θεωρούμε πως υπάρχει μία μόνο εκδοχή της Αντιγόνης, του Οιδίποδα, του Ηρακλή, συνεπώς υπάρχει και μία μόνο αισθητική αφήγησης. 

    Το πραγματικά εντυπωσιακό, είναι το γεγονός πως οι τραγικοί μας, καθώς και οι θεατές του είδους αυτού, κατά την περίοδο της ακμής του, αρέσκονταν να συνδιαλέγονται με αφορμή διαδεδομένους μύθους, αλλά κατά κύριο λόγο, με βάση την προσωπική ερμηνεία τους. Δεν είναι ίδια η Ηλέκτρα του Σοφοκλή, με αυτήν του Ευριπίδη.  Και ποιο θα ήταν το ενδιαφέρον, σε μία τέτοια περίπτωση!

    Από τα μέσα του προηγούμενου αιώνα, επικράτησε ως αισθητική και μας ταλανίζει ακόμη με τα κατάλοιπά της, η βερμπαλιστική εκδοχή αφήγησης, με ενδεχομένως ενδιαφέρουσες σκηνικές αποδόσεις σκηνοθετών και μεγάλων πρωταγωνιστών του ένδοξου θεατρικού παρελθόντος της χώρας, τις οποίες εμείς οι άμοιροι ”επίγονοι”, έπρεπε να προστατεύσουμε ως πολιτιστική κληρονομιά, να τη διαφυλάξουμε και να αναλάβουμε τη διάδοσή της. Δυστυχώς ακόμη και σήμερα, μας απασχολούν ζητήματα, όπως το ”πώς παίζεται η τραγωδία”, αν είναι πρέπον το να ”πατάμε τη θυμέλη” του αργολικού θεάτρου, αν είναι ασέβεια (απέναντι σε ποιον άραγε;) η χρήση μικροφώνων στην αναπαράσταση του είδους, αλλά και το αν ”επιτρέπεται” να ερμηνεύεται το είδος με άλλον τρόπο, πλην του αρχετυπικού ιεροτελεστικού σχεδόν ύφους, το οποίο με διάφορους τρόπους και ερμηνείες, μας αποκαλύφθηκε από την προφανώς χρήσιμη και σπουδαία μελέτη, αρχαιολόγων, φιλολόγων και επαγγελματιών του είδους μας.

    Είχα και συνεχίζω να έχω την αίσθηση, η οποία κάποιες φορές ανάγεται σε πίστη, πως μπορείς να σέβεσαι το είδος, προσπαθώντας όμως να συνομιλήσεις ουσιαστικά μέσω αυτού με τους σύγχρονούς σου θεατές, σε ένα πλαίσιο ειλικρινούς προσπάθειας, η οποία για μένα, ξεκινά από την προσωπική ιδιωτική ακρόαση, πριν καταλήξει αυτή να γίνει δημόσια. Τολμώ να υποστηρίξω, πως όσο πιο δυνατά ακουγόμαστε, τόσο λιγότερο ακούμε την ίδια μας τη φωνή. 

    Το είδος δεν κινδυνεύει από ερμηνείες που μοιάζουν ”νεωτεριστικές”. Το είδος, όπως και κάθε άλλο είδος, κινδυνεύει μόνο από αδιάφορες, πρόχειρες και εντέλει, κακές ερμηνείες.

    Με αφορμή λοιπόν αυτή την τραγωδία και συνεχίζοντας τη σκηνική μελέτη του είδους, μαζί με τους πολύτιμους συνεργάτες μου, θα αποπειραθούμε για άλλη μια φορά, να δημιουργήσουμε με το απολύτως προσωπικό μας ύφος, μια σκηνική ανάγνωση ειλικρινούς και χαμηλόφωνης αφήγησης, πάνω στην σπαρακτική αυτή τραγωδία ενός πραγματικά σπουδαίου νεωτεριστή του είδους.

    Χρήστος Σουγάρης

  • ΚΡΑΤΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ ΒΟΡΕΙΟΥ ΕΛΛΑΔΟΣ

    Το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος (ΚΘΒΕ) αποτελεί σήμερα έναν από τους μεγαλύτερους θεατρικούς οργανισμούς στην Ελλάδα. Με 5 χειμερινές σκηνές (Βασιλικό Θέατρο, Θέατρο Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών, Φουαγιέ ΕΜΣ, Μονή Λαζαριστών – Σκηνή Σωκράτης Καραντινός και Μικρό Θέατρο), δύο υπαίθρια θέατρα (Θέατρο Δάσους και Θέατρο Γης), αλλά και με την πραγματοποίηση πανελλαδικών και διεθνών περιοδειών και φεστιβάλ, λειτουργεί ως ενεργός πυρήνας πολιτισμού από το 1961.

    Το ΚΘΒΕ είναι Νομικό Πρόσωπο Ιδιωτικού Δικαίου μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα και διοικείται από επταμελές Διοικητικό Συμβούλιο και τον Καλλιτεχνικό Διευθυντή. Εποπτεύεται και επιχορηγείται από το Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού της Ελληνικής Δημοκρατίας.

    Ως θέατρο δημοσίου συμφέροντος, που οφείλει να ανταποδίδει στον πολίτη την εισφορά του μέσω της τέχνης, της παιδείας και της ψυχαγωγίας και επιδιώκει να είναι πάντα ανοιχτό στην κοινωνία, το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος ακολουθεί μια στρατηγική με τους παρακάτω βασικούς άξονες:

    • επιλογή ρεπερτορίου ευρείας γκάμας
    • παραγωγή παραστάσεων υψηλών προδιαγραφών για παιδιά και νέους
    • συμβολή στη θεατρική εκπαίδευση και ανάπτυξη εκπαιδευτικής δραστηριότητας
    • διεξαγωγή κοινωνικών δράσεων με στόχο την ευαισθητοποίηση των πολιτών
    • ενίσχυση της διεθνούς παρουσίας

    Παρουσιάζεται κάθε χρόνο ένα πλούσιο πρόγραμμα που συνδυάζει τις εσωτερικές παραγωγές του θεάτρου με συμπαραγωγές με άλλους θεατρικούς οργανισμούς, μετακλήσεις παραστάσεων από την Ελλάδα και το εξωτερικό. Παράλληλα, πραγματοποιεί μεγάλες καλοκαιρινές πανελλαδικές περιοδείες.

    Η Παιδική Σκηνή και η Νεανική Σκηνή του ΚΘΒΕ παρουσιάζουν σε ετήσια βάση υψηλής αισθητικής παραστάσεις για παιδιά και νέους. Επιπλέον, δίνονται και παραστάσεις βρεφικού θεάτρου.

    Εκπαιδευτικά Προγράμματα, Θεατρικά Εργαστήρια για παιδιά, εφήβους, ενήλικες και ΑμεΑ, ανοιχτές συζητήσεις, σεμινάρια, εκθέσεις, διεξαγωγή διαγωνισμών συγγραφής θεατρικού έργου είναι ορισμένες από τις παράλληλες δράσεις που διοργανώνει το ΚΘΒΕ στο πλαίσιο της εκπαιδευτικής του πολιτικής.

    Η Δραματική Σχολή του ΚΘΒΕ παρέχει δωρεάν πλήρη θεατρική παιδεία και αποτελεί φυτώριο για νέους ηθοποιούς από το 1973.

    Επίσης, το ΚΘΒΕ ανταποκρινόμενο στον κοινωνικό του ρόλο, πραγματοποιεί δράσεις που προσφέρονται δωρεάν σε ειδικές κοινωνικές ομάδες.

    Eίναι μέλος της Ένωσης των Θεάτρων της Ευρώπης και του Διεθνούς Ινστιτούτου Θεάτρου, με ισχυρή διεθνή παρουσία.

    www.ntng.gr