Πριν 37 χρόνια σκηνοθέτησα για πρώτη φορά τις Βάκχες, τη γενέθλια παράσταση της Ομάδας Άττις. Παρουσιάστηκε στους Δελφούς, τον τόπο όπου οι αρχαίοι Έλληνες οραματίζονταν την ένωση των δυο θεών, του Διόνυσου και του Απόλλωνα, του ενστίκτου και της λογικής, ως το θεμέλιο του μέτρου και της αρμονίας.

Ο μύθος των Βακχών δεν σταμάτησε να με απασχολεί αυτά τα 37 χρόνια. Στην Κολομβία σκηνοθέτησα τον Διόνυσο, μια σύνθεση της τραγωδίας των Βακχών και του ινδιάνικου μύθου του Γιουρουπαρί (1998). Ακολούθησαν οι Βάκχες στο Dusseldorfer Schaupsielhaus της Γερμανίας (2001), το 2015 σκηνοθέτησα τις Βάκχες στο ανακαινισμένο ιστορικό θέατρο Electrotheatre Stanislavski στη Μόσχα και το 2016 στο Εθνικό Θέατρο της Ταιβάν στην Ταϊπέι.

Πέρασαν 37 χρόνια και ο εξόριστος Διόνυσος, ο απορριγμένος από την ευρωπαϊκή λογικοκρατούμενη παράδοση, εμφανίζεται στο Εθνικό Θέατρο της Βουδαπέστης, στη χώρα όπου ζυμώθηκαν μεγάλες θεατρικές αρχές, για να ενώσει με τη μαγική του ενέργεια τη σπουδαία Ουγγρική θεατρική παράδοση με την παράδοση της αρχαίας τραγωδίας, τους ώριμους ηθοποιούς του Εθνικού Θεάτρου με τη νεότερη γενιά ηθοποιών.

Οι πρόβες των Βακχών για μένα ήταν μια έξοχη εμπειρία, γεμάτη διάλογο, κατανόηση και αγάπη. Μέσα από τη συνύπαρξη πολλών και διαφορετικών απόψεων και με κοινό παράγοντα τη διονυσιακή ενέργεια, προσπαθήσαμε να δημιουργήσουμε μια ενιαία, καθολική μορφή θεάτρου και να προβάλουμε στον σύγχρονο κόσμο τα μηνύματα αυτής της τραγωδίας: την εκδίκηση, την τιμωρία, τη σύγκρουση και τη διεκδίκηση, σ’ έναν κόσμο που χρειάζεται όσο ποτέ άλλοτε την έλευση του γονιμοποιού Διόνυσου.

Η συγκυρία του πολέμου επηρέασε ιδιαίτερα τη νέα άποψή μου στην τραγωδία.

Θεόδωρος Τερζόπουλος

Εθνικό Θέατρο Ουγγαρίας – το θέατρο του έθνους

Το Εθνικό Θέατρο, υπό τη διεύθυνση του Attila Vidnyánszky, εξυπηρετεί πρωτίστως το ουγγρικό κοινό, αλλά ταυτόχρονα έχει μια γόνιμη διεθνή ζωή.

Ο Ρουμάνος Silviu Purcărete, οι Ρώσοι Viktor Ryzakov και Valery Fokin, οι Γεωργιανοί David Doiasvili και Avtandil Varsimasvili, ο Ισπανός Ignacio García, ο μακεδονικής καταγωγής Aleksandar Popovski, ο Νορβηγός Eirik Stubø, ο Έλληνας Θεόδωρος Τερζόπουλος, όπως και οι Ούγγροι καλλιτέχνες Sándor Zsótér, István Szabó K., Imre Csiszár, Csaba Kiss, János Szász και Eszter Márkó εκπροσωπούν διαφορετικές θεατρικές αισθητικές, αλλά η αφοσίωση και ο διεθνώς αναγνωρισμένος επαγγελματισμός του θιάσου του Εθνικού Θεάτρου αναγνωρίζεται ομόφωνα. Τα τελευταία πέντε χρόνια, το Εθνικό Θέατρο έχει παίξει στην Αγία Πετρούπολη, τη Μόσχα, το Παρίσι, το Βελιγράδι, τη Βιέννη, το Μάριμπορ, τις Βρυξέλλες και τη Στοκχόλμη.

Διεθνής Θεατρική Συνάντηση Madách (MITEM)
Η Διεθνής Θεατρική Συνάντηση Madách (MITEM), που ιδρύθηκε το 2014, έχει γίνει μια πραγματική ιστορία επιτυχίας, καθώς αποτελεί ένα μοναδικό θεατρικό γεγονός στην Ουγγαρία και έχει μπει στον φεστιβαλικό χάρτη του ευρωπαϊκού θεάτρου. Η επιτυχία του MITEM αποδεικνύεται από το γεγονός ότι οι περισσότεροι από τους επισκέπτες του Εθνικού Θεάτρου επιστρέφουν ευχαρίστως κάθε χρόνο.

Το Εθνικό Θέατρο έχει φιλοξενήσει μερικούς από τους σημαντικότερους θεατρικούς δασκάλους της Ευρώπης, όπως οι Θεόδωρος Τερζόπουλος, Eugenio Barba, Silviu Purcărete, Thomas Ostermaier, Michael Thalheimer, Robert Wilson, Emma Dante, Antonio Latella, Toni Servillo, Luk Perceval, Eimuntas Nekrošius, Rimas Tuminas, Valery Fokin, Alvis Hermanis, Viktor Ryzakov και Alessandro Serra.

10^οι Ολυμπιακοί Αγώνες Θεάτρου
Αν το προσωπικό του Εθνικού Θεάτρου δεν είχε αποδείξει τον επαγγελματισμό του χρόνο με τον χρόνο, δύσκολα θα είχαμε την ευκαιρία που μας δίνει η 10^η Διεθνής Θεατρική Ολυμπιάδα.

Το 2023, η Ουγγαρία φιλοξενεί τους Διεθνείς Θεατρικούς Ολυμπιακούς Αγώνες (58 χώρες, 400 θίασοι, 750 παραστάσεις και 7500 συμμετέχοντες). Στους 10^ους Διεθνείς Θεατρικούς Ολυμπιακούς Αγώνες, το Εθνικό Θέατρο γιορτάζει μαζί με τους καλεσμένους του το πάθος για το θέατρο, ώστε να μπορέσει να χτίσει γέφυρες σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς.

nemzetiszinhaz.hu