ΔΙΕΘΝΕΣ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΑΡΧΑΙΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΔΡΑΜΑΤΟΣ 2017
Από τις 2 μέχρι τις 28 Ιουλίου 2017, πέντε θεατρικά σχήματα από την Κύπρο, τη Λετονία, την Ελλάδα και το Ισραήλ θα παρουσιάσουν παραστάσεις αρχαίου ελληνικού δράματος στο Αμφιθέατρο «το σκαλί» στην Αγλαντζιά, στο Αρχαίο Θέατρο Κουρίου και στο Αρχαίο Ωδείο Πάφου, στο πλαίσιο του «Διεθνούς Φεστιβάλ Αρχαίου Ελληνικού Δράματος 2017».
Την επταμελή Επιτροπή Επιλογής των παραστάσεων, οι οποίες επιλέγηκαν να συμμετάσχουν στο «Διεθνές Φεστιβάλ Αρχαίου Ελληνικού Δράματος 2017», αποτελούσαν δύο εκπρόσωποι των Πολιτιστικών Υπηρεσιών του Υπουργείου Παιδείας και Πολιτισμού: Νάντια Στυλιανού, ανώτερη μορφωτική λειτουργός/προεδρεύουσα της επιτροπής, Αριστόδημος Αναστασιάδης, μορφωτικός λειτουργός Α΄, δύο εκπρόσωποι του Κυπριακού Κέντρου του Διεθνούς Ινστιτούτου Θεάτρου: Μαρίνος Ανωγυριάτης, σκηνοθέτης, Μαρία Μανναρίδου-Καρσερά, σκηνοθέτις, ένας εκπρόσωπος του Κυπριακού Οργανισμού Τουρισμού: Ειρένα Επαμεινώνδου, τουριστική λειτουργός και δύο αριστίνδην μέλη, τα οποία διορίστηκαν από τον Υπουργό Παιδείας και Πολιτισμού κατόπιν προτάσεων των Πολιτιστικών Υπηρεσιών και του ΚΚΔΙΘ αντίστοιχα: Ανθή Αντωνιάδου, ηθοποιός, αρχαιολόγος και Στέφανος Αθηαινίτης, σκηνογράφος.
Το Ρωσικό Θέατρο Mikhail Chekhov της Ρίγα, ένα από τα παλαιότερα ρωσικά θέατρα στον κόσμο εκτός Ρωσίας, που ιδρύθηκε το 1883, παρουσιάζει τη Μήδεια του Ευριπίδη, σε σκηνοθεσία του Βλάντισλάβ Ναστάβσιέβ, ενός από τους σημαντικότερους σκηνοθέτες και συνθέτες της Λετονίας.
Με τη σοφόκλεια Ηλέκτρα, την τραγωδία της απελευθέρωσης του ανθρώπου απέναντι στη μοίρα, σε παραγωγή του Σατιρικού Θεάτρου, ανοίγει η φετινή αυλαία του «Διεθνούς Φεστιβάλ Αρχαίου Ελληνικού Δράματος». Στην Ηλέκτρα, η οποία αντιπροσωπεύει την τελευταία και ωριμότερη δημιουργική περίοδο του Σοφοκλή, εξιστορείται το φονικό στο παλάτι των Ατρειδών, το οποίο κορυφώνεται με τη μητροκτονία του Ορέστη. Η Ηλέκτρα μένει μόνη για να φέρει στο τέλος την κάθαρση, η οποία συντελείται με το φόνο της Κλυταιμνήστρας και του Αιγίσθου. Είναι η τραγική ηρωίδα που, από την πρώτη στιγμή, προβάλλει το πάθος της για εκδίκηση.
Τη σοφόκλεια τραγωδία Αντιγόνη, μια διαχρονική κριτική στην αλαζονεία της εξουσίας, παρουσιάζει η 5η Εποχή Τέχνης, σε σκηνοθεσία Θέμη Μουμουλίδη, σε νέα μετάφραση της Παναγιώτας Πανταζή, επιχειρώντας μια σύγχρονη σκηνική ανάγνωση της κορυφαίας τραγωδίας, μέσα σε ένα ποιητικό εικαστικό περιβάλλον επενδυμένο με σύγχρονη μουσική του Σταύρου Γασπαράτου.
Στην Αντιγόνη, κείμενο βαθύτατα πολιτικό, η ανάγκη του ελεύθερου ανθρώπου να ζει σύμφωνα με το προσωπικό σύστημα αξιών του, συγκρούεται με την ισχύ μιας αυθαίρετης και αλαζονικής εξουσίας. Και, αλήθεια, ποιος και πώς μπορεί να εκφράζει το σύνολο, ώστε να είναι νόμιμη και αποδεκτή η εξουσία του; Η Αντιγόνη αποφασίζει να θάψει τον αδελφό της, θέτοντας την τιμή των Θεών και τους άγραφους νόμους της καρδιάς υπεράνω των νόμων των ανθρώπων.