Με αφετηρία την προ εικοσιπενταετίας δραματουργική σύνθεση του Κάρλος Ινιέστα πάνω στον μύθο των Ατρειδών και τη μορφή της Ηλέκτρας, η Ηλέκτρα.25 αποτελεί μια νέα προσέγγιση του μύθου έχοντας ως βάση τις ομώνυμες τραγωδίες των Σοφοκλή και Ευριπίδη.

Η βασική καινοτομία της είναι η εισαγωγή του χαρακτήρα του Ορέστη από την αρχή του έργου -όπως συμβαίνει στις κλασικές εκδοχές- ώστε αυτός να έχει μεγαλύτερη επί σκηνής παρουσία για τον θεατή, όχι φυσική, αλλά συναισθηματική. Αυτό επιτρέπει τη δημιουργία μεγαλύτερης έντασης και ενσυναίσθησης στο κοινό, σε αντίθεση με τις πρωταγωνίστριες -Ηλέκτρα, Χρυσόθεμις και Κλυταιμνήστρα- που αγνοούν την παρουσία του· ο Ορέστης όμως θα εμφανιστεί και στο τέλος, όταν πια έχει πάρει την εκδίκησή του, όπως πρότεινε και ο Αισχύλος στις Χοηφόρους, καταδιωκόμενος από τις Ερινύες, ώστε όχι μόνο να μην ηρωοποιηθεί για την πατροκτονία αλλά και να μεμφθεί ηθικά. Παράλληλα, εισάγεται ένας νέος Χορός, που εμφανίζεται σε περισσότερες από μία περιπτώσεις και αποτελείται από τις νεαρές γυναίκες του παλατιού, οι οποίες ως επί το πλείστον είναι καχύποπτες με την Ηλέκτρα.

Αυτός είναι ένας ακόμη παράγοντας έντασης που προστέθηκε στην πρώτη εκδοχή του έργου και βασίζεται στην Ηλέκτρα του Ούγκο φον Χόφμανσταλ. Όλες αυτές οι καινοτομίες αυξάνουν τη συνθετότητα της πλοκής, η οποία είναι υπερβολικά απλή στην πρώτη εκδοχή του έργου. Η δραματουργία της Ηλέκτρα.25 ενισχύει τον πρωταγωνιστικό ρόλο του Χορού στις διάφορες μορφές του: Χορός-Αφηγητής, Χορός των Μυκηναίων Γυναικών, Χορός των Θεραπαινίδων της Κλυταιμνήστρας, Χορός των Κοριτσιών του Παλατιού, Χορός των Ερινυών, Χορός του Λαού των Μυκηνών.

Ρικάρντο Ινιέστα

Οι κριτικοί συμφωνούν ότι το Θέατρο Atalaya έχει καταφέρει να αναπτύξει ένα μοναδικό προσωπικό στυλ το οποίο χαρακτηρίζεται από την ενέργεια των ηθοποιών -η οποία εκφράζεται μέσα από τα σώματα και τις φωνές τους- τη σύγχρονη ανάγνωση σπουδαίων έργων του παγκόσμιου ρεπερτορίου, την εξπρεσιονιστική δύναμη των εικόνων και την ποιητική μεταχείριση του χώρου, της μουσικής και των αντικειμένων.

Η σταθερότητα της μόνιμης ομάδας του, του επιτρέπει να προβαίνει σε εκτεταμένες ερευνητικές διεργασίες για κάθε θεατρικό του ανέβασμα. Στα μέσα του 2022, ο θίασος γιόρτασε την 40η του επέτειο και το γεγονός ότι το Θέατρο Atalaya έχει αναγνωριστεί ως ένα από τα σημεία αναφοράς του ισπανικού θεάτρου.

Το Θέατρο Atalaya έχει συμμετάσχει σε περισσότερα από 170 εθνικά και διεθνή φεστιβάλ σε 40 χώρες και έξι ηπείρους, κερδίζοντας περισσότερα από 50 βραβεία συμπεριλαμβανομένου και του Εθνικού Βραβείου Θεάτρου το 2008. Την ίδια χρονιά ξεκίνησε τη λειτουργία του το Διεθνές Κέντρο Θεατρικών Ερευνών (TNT). Το συγκεκριμένο Κέντρο αποτελεί πια ένα μόνιμο σχολείο-εργαστήριο και διαθέτει το μεγαλύτερο ιδιωτικό θέατρο στην Ανδαλουσία. Το TNT λαμβάνει τακτικά μέρος σε πολιτιστικά προγράμματα που υλοποιεί η Ευρωπαϊκή Ένωση.

Η γλώσσα του Θεάτρου Atalaya χαρακτηρίζεται από ζωντανό χορωδιακό τραγούδι, εικόνες γεμάτες εικαστική δύναμη, έντονο ρυθμό και υποκριτική βασισμένη στην ενέργεια. Το γεγονός αυτό οδήγησε τα πλείστα φεστιβάλ στην αποφυγή χρήσης υπερτίτλων σε παραστάσεις, όπως έγινε για παράδειγμα στη Ρωσία. Το Θέατρο Atalaya έχει ανεβάσει 22 παραστάσεις σε σχεδόν 40 χρόνια. Κάποιες από αυτές είναι: Βασιλιάς Ληρ, Marat/Sade, Μάνα Κουράγιο, Θελεστίνα η ιλαροτραγωδία. Οι παραγωγές Αριάδνη και Μήδεια έχουν αφήσει ανεξίτηλο σημάδι στη θεατρική γλώσσα του θιάσου.

Ας σημειωθεί ότι το μεγαλύτερο μέρος του θιάσου της Ηλέκτρας.25 –και της υπόλοιπης καλλιτεχνικής ομάδας– είναι ηθοποιοί οι οποίοι εκπαιδεύτηκαν στην πρώτη έκδοση του Θεατρικού Ερευνητικού Εργαστηρίου του ΤΝΤ το οποίο στην παρούσα φάση διανύει την 24η του διοργάνωση.

Περισσότεροι από εκατό εκπαιδευτικοί από περισσότερες από 30 χώρες, εκπρόσωποι θεατρικών παραδόσεων από όλο τον κόσμο, έχουν συμμετάσχει ως εκπαιδευτές και έχουν μεταφέρει την πλούσια εμπειρία τους τόσο στα μέλη του Θεάτρου Atalaya, τα οποία συμμετέχουν πολύ συχνά στα εργαστήρια, αλλά επίσης και στον ίδιο τον σκηνοθέτη ο οποίος συμμετείχε σε πολλά από αυτά.

www.atalaya-tnt.com